|
Ongeveer de hartkennis
Het hart is een spierorgaan in de meeste dieren, welk pompenbloed door het bloedvat van het vaatstelsel. Het bloed voorziet het lichaam van zuurstof en voedingsmiddelen, evenals bijwonend in de verwijdering van metabolisch afval. In mensen, wordt het hart gevestigd tussen de longen, in het middencompartiment van de borst.
In mensen, andere zoogdieren, en vogels, is het hart verdeeld in vier kamers: hogere linker en juiste atria en lagere linker en juiste ventrikels. Algemeen worden het juiste atrium en het ventrikel verwezen samen als juist hart en hun linkertegenhangers als linkerhart. De vissen, in tegenstelling, hebben twee kamers, een atrium en een ventrikel, terwijl de reptielen drie kamers hebben. In een gezond hart vloeit het bloed één manier door het hart toe te schrijven aan hartkleppen, die terugvloeien verhinderen. Het hart is ingesloten in een beschermende zak, pericardium, die ook een kleine hoeveelheid vloeistof bevat. De muur van het hart wordt samengesteld uit drie lagen: epicardium, myocardium, en endocardium.
Het bloed van hartpompen met een ritme dat door een groep pacemaking cellen in de sinoatrial knoop wordt bepaald. Deze produceren een stroom die samentrekking van het hart veroorzaakt, die door de atrioventricular knoop en langs het geleidingssysteem reizen van het hart. Het hart ontvangt bloed laag in zuurstof van de systemische omloop, die het juiste atrium van de superieure en inferieure vena cava ingaat en tot het juiste ventrikel overgaat. Van hier wordt het gepompt in de longomloop, door de longen waar het zuurstof ontvangt en kooldioxide verspreidt. Het geoxydeerde bloed keert dan naar het linkeratrium terug, gaat door het linkerventrikel over en door de aorta aan systemische circulation−where uit gepompt de zuurstof wordt gebruikt en aan kooldioxide gemetaboliseerd. Het hart slaat aan een rustend tarief bijna 72 slagen per minuut. De oefening verhoogt tijdelijk het tarief, maar vermindert hartslag in rust op lange termijn, en is goed voor hartgezondheid.
Structuur
Het menselijke hart is gesitueerd in het middenmediastinum, op het niveau van borstruggewervels T5-T8. A dubbel-membraned zak genoemd de pericardium randen het hart en maakt aan het mediastinum vast. De achteroppervlakte van het hart ligt dichtbij de ruggegraat, en de vooroppervlakte zit achter de borstbeen en ribkraakbeenderen. Het bovenste gedeelte van het hart is het gehechtheidspunt voor verscheidene groot bloed de schip-vena cava, de aorta en de longboomstam. Het bovenste gedeelte van het hart wordt gevestigd op het niveau van het derde ribbenkraakbeen. Het lagere uiteinde van het hart, de top, ligt links van het borstbeen (8 tot 9 cm van de midsternallijn) tussen de verbinding van de vierde en vijfde ribben dichtbij hun verbinding met de ribbenkraakbeenderen.
Het grootste deel van het hart wordt gewoonlijk lichtjes gecompenseerd aan de linkerkant van de borst (hoewel nu en dan het aan het recht) kan worden gecompenseerd en op de linkerzijde gevoeld zijn omdat het linkerhart sterker en groter is, sinds het pompen aan alle lichaamsdelen. Omdat het hart tussen de longen is, is de linkerlong kleiner dan de juiste long en heeft een hartinkeping in zijn grens om het hart aan te passen. Het hart is kegelvormig, met zijn naar omhoog geplaatste basis en neer verminderend aan de top. Een volwassen hart heeft een massa van 250-350 gram (9-12 oz). Het hart wordt vaak beschreven als grootte van een vuist: 12 cm (5 binnen) in lengte, 8 cm (3,5 binnen) wijd, en 6 cm (2,5 binnen) in dikte, hoewel deze beschrijving betwist is, als hart zal waarschijnlijk lichtjes groter zijn. De goedgetrainde atleten kunnen veel grotere harten hebben toe te schrijven aan de gevolgen van oefening voor de hartspier, gelijkend op de reactie van skeletachtige spier.
|
Uw bericht moet tussen de 20-3.000 tekens bevatten!
